Αν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος - Τάσος Λειβαδίτης

Θέμα ομάδας: Ο πόλεμος και η ειρήνη στην ελληνική ποίηση 

Μέλη: Δεσποτίδου, Ζωγοπούλου, Καλυβιώτη, Μουτσανά, Παπούλια 

Αν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος
δεν θα πάψεις ούτε στιγμή ν’ αγωνίζεσαι για την ειρήνη και για το δίκιο.
Θα βγεις στους δρόμους, θα φωνάξεις, τα χείλια σου θα ματώσουν απ’ τις φωνές
το πρόσωπό σου θα ματώσει από τις σφαίρες – μα ούτε βήμα πίσω.
Κάθε κραυγή σου μια πετριά στα τζάμια των πολεμοκάπηλων
κάθε χειρονομία σου σα να γκρεμίζεις την αδικία.
Και πρόσεξε: μη ξεχαστείς ούτε στιγμή.
Έτσι λίγο να θυμηθείς τα παιδικά σου χρόνια
αφίνεις χιλιάδες παιδιά να κομματιάζονται την ώρα που παίζουν ανύποπτα στις πολιτείες
μια στιγμή αν κοιτάξεις το ηλιοβασίλεμα
αύριο οι άνθρωποι θα χάνουνται στη νύχτα του πολέμου
έτσι και σταματήσεις μια στιγμή να ονειρευτείς
εκατομμύρια ανθρώπινα όνειρα θα γίνουν στάχτη κάτω απ’ τις οβίδες.
Δεν έχεις καιρό
δεν έχεις καιρό για τον εαυτό σου
αν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος.
Αν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος
μπορεί να χρειαστεί ν’ αφίσεις τη μάνα σου, την αγαπημένη
ή το παιδί σου.
Δε θα διστάσεις.
Θ’ απαρνηθείς τη λάμπα σου και το ψωμί σου
θ’ απαρνηθείς τη βραδινή ξεκούραση στο σπιτικό κατώφλι
για τον τραχύ δρόμο που πάει στο αύριο.
Μπροστά σε τίποτα δε θα δειλιάσεις κι ούτε θα φοβηθείς.
Το ξέρω, είναι όμορφο ν’ ακούς μια φυσαρμόνικα το βράδι,
να κοιτάς έν’ άστρο, να ονειρεύεσαι
είναι όμορφο σκυμένος πάνω απ’ το κόκκινο στόμα της αγάπης σου
να την ακούς να σου λέει τα όνειρά της για το μέλλον.
Μα εσύ πρέπει να τ’ αποχαιρετήσεις όλ’ αυτά και να ξεκινήσεις
γιατί εσύ είσαι υπεύθυνος για όλες τις φυσαρμόνικες του
κόσμου, για όλα τ’ άστρα, για όλες τις λάμπες και για όλα τα όνειρα
αν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος.
Αν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος
μπορεί να χρειαστεί να σε κλείσουν φυλακή για είκοσι ή
και περισσότερα χρόνια
μα εσύ και μές στη φυλακή θα θυμάσαι πάντοτε την άνοιξη,
τη μάνα σου και τον κόσμο.
Εσύ και μές απ’ το τετραγωνικό μέτρο του κελλιού σου
θα συνεχίζεις τον δρόμο σου πάνω στη γη.
Κι όταν μές στην απέραντη σιωπή, τη νύχτα
θα χτυπάς τον τοίχο του κελλιού σου με το δάχτυλο
απ’ τ’ άλλο μέρος του τοίχου θα σου απαντάει η Ισπανία.
Εσύ, κι ας βλέπεις να περνάν τα χρόνια σου και ν’ ασπρίζουν τα μαλλιά σου
δε θα γερνάς.
Εσύ και μές στη φυλακή κάθε πρωί θα ξημερώνεσαι πιο νέος
αφού όλο και νέοι αγώνες θ’ αρχίζουνε στον κόσμο
αν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος.
Αν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος
θα πρέπει να μπορείς να πεθάνεις ένα οποιοδήποτε πρωινό.
Αποβραδίς στην απομόνωση θα γράψεις ένα μεγάλο τρυφερό
γράμμα στη μάνα σου
θα γράψεις στον τοίχο την ημερομηνία, τ’ αρχικά του ονόματός σου και μια λέξη: Ειρήνη
σα να ’γραφες όλη την ιστορία της ζωής σου.
Να μπορείς να πεθάνεις ένα οποιοδήποτε πρωινό
να μπορείς να σταθείς μπροστά στα έξη ντουφέκια
σα να στεκόσουνα μπροστά σ’ ολάκαιρο το μέλλον.
Να μπορείς, απάνω απ’ την ομοβροντία που σε σκοτώνει
εσύ ν’ ακούς τα εκατομμύρια των απλών ανθρώπων που
τραγουδώντας πολεμάνε για την ειρήνη.
Αν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος.

Otto Dix «Στρατεύματα προελαύνουν μέσα σε αέρια»

Otto Dix «Στρατεύματα προελαύνουν μέσα σε αέρια»

Αυτό είναι το 12^ο από τα 50 κομματία του έργου «Der Krieg» (Ο Πόλεμος) του Otto Dix, το οποίο δημοσιεύθηκε το 1924 από τον Karl Nierendorf. Το «Der Krieg» είναι το πιο γνωστό εργο του Dix, στο οποίο παρουσίασε τον τρόμο του 1^ου Παγκοσμίου Πολέμου όπως αυτός τον είχε περάσει ο Dix. O Dix δημιούργησε πάνω από 600 ζωγραφιές ενώ υπηρετούσε ως οπλίτης πρώτης γραμμής. Ενώ με λιγότερο ανησυχητικό τρόπο από κάποια άλλα θέματα, αυτό το έργο δείχνει μια ψυχρή εικόνα βίας, θανάτου και αποπροσωποποίησης του πολέμου.

Ο Dix, ο Grosz και ο Beckmann ήταν οι κυριότεροι εκφραστές της  αριστερης πτέρυγας του κινήματος της Νέας Αντικειμενικότητας. Παρουσίασαν ασυμβίβαστα την κοινωνική κατάσταση της Γερμανίας κατά τη διάρκεια της Δημοκρατίας της Βαϊμάρης, εκθέτοντας την υποκρισία, τη βία και τη διαφθορά πίσω από την επιφανειακή εμφάνιση της ευημερίας. Ο Dix και ο Beckmann κυριαρχουν τη γερμανική χαρακτική μετά τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο.

Στο χαρακτικό αυτό που ο καλλιτέχνης είχε σχεδιάσει από προσωπικά βιώματα απεικονίζεται η φρίκη του πολέμου με επίκεντρο τα χημικά, στοιχείο που μαρτυράτε από τις χαρακτηριστικές μάσκες που φορούσαν εκείνη την περίοδο οι χρήστες χημικών του στρατού και που έχουν τονιστεί με ανοιχτό χρώμα. Γνωστά είναι τα πολλαπλά και χρόνια προβλήματα που προκαλούσαν στο αναπνευστικό, την όραση ή κάποια άλλη ζωτικής σημασίας αίσθηση τα χημικά αν κάποιος κατάφερνε αρχικά να επιζήσει από τα δεινά βασανιστήρια σε όλα του τα όργανα με κάθε εισπνοή από αυτά τα όπλα που δημιουργήθηκαν για να τρέπουν σε φυγή τον εχθρό από τον φόβο και όχι να τον σκοτώνουν ακαριαία, ανώδυνα, με όσο πιο δίκαιο τρόπο γίνεται μέσα στην φρίκη του πολέμου.

Guns N' Roses - Civil War

Μέλη ομάδας: Αναστασία Ζούνη, Σοφία Μπουφίδου, Παναγιώτα Νάνου, Βιργινία Πανούση, Αλκμήνη Μπουντά

Το "Civil War" είναι τραγούδι του αμερικανικού hard rock συγκροτήματος Guns N' Roses. Ηχογραφήθηκε το 1990, ενώ εμφανίστηκε τον επόμενο χρόνο στο άλμπουμ Use Your Illusion II.

 

Μέλη του συγκροτήματος που συμμετείχαν στο συγκεκριμένο τραγούδι:

• Αξλ Ρόουζ - κύρια φωνητικά
• Slash - κιθάρες
• Ίζυ Στράντλιν - κιθάρες
• Νταφ ΜαΚέγκαν - μπάσο, φωνητικά
• Ντίζυ Ριντ - πιάνο
• Στίβεν Άντλερ – ντραμς

Χρήσιμα σχόλια:

1.       Ο Κένεντι που αναφέρεται στο τραγούδι υπήρξε πρώην πρόεδρος των ΗΠΑ που δολοφονήθηκε στις 22 Νοεμβρίου 1963 ενώ χαιρετούσε τον κόσμο στην πλατεία Ντίλι του Τέξας.

2.        «Φόρεσες ένα μαύρο περιβραχιόνιο όταν πυροβόλησαν τον άνθρωπο που είπε "Η Ειρήνη θα μπορούσε να διαρκέσει για πάντα"». Αυτοί οι στίχοι πιθανώς αναφέρονται στον Τζον Λένον.

Πατήστε εδώ για να το ακούσετε

Στίχοι

Τα ζα - Στρατής Μυριβήλης

Μέλη ομάδας: Αντώνης Ασλάνης, Θάνος Κοκκόλης, Ευγενία Μπαλή, Νεφέλη Μπουλούμπαση

Το διήγηµα «Τα ζα» αποτελεί ένα απόσπασµα από το βιβλίο του Στρατή Μυριβήλη  «Η ζωή εν τάφω» (1931). Σε αυτό περιγράφεται η αγριότητα και η αθλιότητα του πολέµου σε µια σκηνή στην οποία εξολοθρεύονται αθώα και ανυπεράσπιστα ζώα, συγκεκριµένα γαϊδούρια. Το αντιπολεµικό µήνυµα του κειµένου εκφράζεται µε την ωµή και ιδιαίτερα περιγραφική αναπαράσταση της εξόντωσης των αθώων ζώων, η οποία δείχνει την παράλογη βία του πολέµου, την µαταιότητα του και τις τραγικές συνέπειες που επιφέρει.

Διαβάστε το εδώ

Ειρήνη - Γιάννης Ρίτσος

θέμα όμαδας: Ο πόλεμος και η ειρήνη στην ελληνική ποίηση

μέλη : Δεσποτίδου , Ζωγοπούλου , Καλυβιώτη , Μουτσανά , Παπούλια 

Τ' όνειρο του παιδιού είναι η ειρήνη

Τ' όνειρο της μάνας είναι η ειρήνη

Τα λόγια της αγάπης κάτω απ' τα δέντρα

είναι η ειρήνη  

Ο πατέρας που γυρνάει τ' απόβραδο μ' ένα φαρδύ χαμόγελο στα μάτια

μ' ένα ζεμπίλι στα χέρια του γεμάτο φρούτα

και οι σταγόνες του ιδρώτα στο μέτωπό του

είναι όπως οι σταγόνες του σταμνιού που παγώνει το νερό στο παράθυρο,

είναι η ειρήνη.

Όταν οι ουλές απ' τις λαβωματιές κλείνουν στο πρόσωπο του κόσμου

και μες στους λάκους που ' καψε η πυρακαϊά δένει τα πρώτα της μπουμπούκια η ελπίδα

κι οι νεκροί μπορούν να γείρουν στον πλευρό τους και να κοιμηθούν δίχως παράπονο

ξέροντας πως δεν πήγε το αίμα τους του κάκου,

είναι η ειρήνη.

Ειρήνη είναι η μυρουδιά του φαγητού το βράδυ,

τότε που το σταμάτημα του αυτοκινήτου στο δρόμο δεν είναι φόβος,

τότε που το χτύπημα στην πόρτα σημαίνει φίλος,

και το άνοιγμα του παραθύρου κάθε ώρα σημαίνει ουρανός,

γιορτάζοντας τα μάτια μας με τις μακρινές καμπάνες των χρωμάτων του,

είναι ειρήνη.

Ειρήνη είναι ένα ποτήρι ζεστό γάλα κι ένα βιβλίο μπροστά στο

παιδί που ξυπνάει.

Τότε που τα στάχυα γέρνουν το 'να στ' άλλο λέγοντας: το φως, το φως

και ξεχειλάει η στεφάνη του ορίζοντα φως,

είναι η ειρήνη.

Τότε που οι φυλακές επισκευάζονται να γίνουν βιβλιοθήκες,

τότε που ένα τραγούδι ανεβαίνει από κατώφλι σε κατώφλι τη νύχτα,

τότε που τ' ανοιξιάτικο φεγγάρι βγαίνει απ' το σύγνεφο

όπως βγαίνει απ' το κουρείο της συνοικίας φρεσκοξυρισμένος ο

εργάτης το Σαββατόβραδο,

είναι η ειρήνη.

Τότε που η μέρα που πέρασε, δεν είναι μια μέρα που χάθηκε,

μα είναι η ρίζα που ανεβάζει τα φύλλα της χαράς μέσα στο βράδυ

κι είναι μια κερδισμένη μέρα κι ένας δίκαιο ύπνος,

που νιώθεις πάλι ο ήλιος να δένει βιαστικά τα κορφίνια του

να κυνηγήσει τη λύπη απ' τις γωνιές του χρόνου,

είναι η ειρήνη.

Ειρήνη είναι οι θημωνιές των αχτίνων στους κάμπους του καλοκαιριού

είναι τ' αλφαβητάρι της καλοσύνης στα γόνατα της αυγής.

Όταν λες: αδελφές μου, - όταν λέμε: αύριο θα χτίσουμε.

όταν χτίζουμε και τραγουδάμε,

είναι η ειρήνη.

Τότε που ο θάνατος πιάνει λίγο τόπο στην καρδιά

κι οι καμινάδες δείχνουν με σίγουρα δάχτυλα την ευτυχία,

τότε που το μεγάλο γαρίφαλο του δειλινού

το ίδιο μπορεί να το μυρίσει ο ποιητής κι ο προλετάριος,

είναι η ειρήνη.

Η ειρήνη είναι τα σφιγμένα χέρια των ανθρώπων

είναι το ζεστό ψωμί στο τραπέζι του κόσμου

είναι το χαμόγελο της μάνας

Τίποτ' άλλο δεν είναι η ειρήνη.

Και τ' αλέτρια που χαράζουν βαθιές αυλακιές σ' όλη της γης,

ένα όνομα μονάχα γράφουν:

Ειρήνη.

Τίποτ' άλλο. Ειρήνη

Πάνω στις ράγες των στίχων μου

το τραίνο που προχωρεί στο μέλλον

φορτωμένο στάρι και τριαντάφυλλα,

είναι η ειρήνη

Αδέρφια,

μες στην ειρήνη διάπλατα ανασαίνει όλος ο κόσμος με όλα τα όνειρά μας

Δώστε τα χέρια αδέρφια μου,

αυτό ' ναι η ειρήνη.

Γκερνίκα του Πικάσο

Μέλη ομάδας: Δημήτρης Χαραλαμπόπουλος, Δήμος Γερογιάννης, Νίκος Τσίλης, Γιάννης Δάλλης

Η Γκερνίκα είναι ένας πίνακας του γνωστού καλλιτέχνη Πάμπλο Πικάσο. Δημιουργήθηκε το 1937 και απεικονίζει τον βομβαρδισμό της πόλης Γκερνίκα από τον Άξονα. Το μήνυμα που ο ζωγράφος θέλει να περάσει είναι αντιπολεμικό εξού και η κυριαρχία του άσπρου, του μαύρου και των αποχρώσεών του. Οι διαστάσεις του είναι 3,5 μέτρα ψηλό και 7,7 μέτρα πλατύ και εκτίθεται στο μουσείο Reina Sofia στη Μαδρίτη. 

 Η ανάλυση του έργου :

1. Μητέρα: Αριστερά στον πίνακα υπάρχει μια μητέρα που κρατάει το νεκρό παιδί στην αγκαλιά της και έχει μισάνοιχτο το στόμα της. Μ’ αυτόν τον τρόπο ο Πικάσο παρουσιάζει τον πόνο να μοιάζει με κραυγή

2. Ταύρος: Επάνω και κοντά στην μητέρα απεικονίζεται ο ταύρος. Ο ταύρος είναι ο φασισμός η βιαιότητα και το σκοτάδι. Όλες οι φιγούρες στρέφονται προς το μέρος του, αλλά αυτός κοιτάζει έξω από τα γεγονότα σταθερός και ατάραχος.

3. Πολεμιστής: Λίγο ποιο κάτω, κείται το σώμα του νεκρού πολεμιστή. Είναι διαμελισμένος  και ίσως πρόκειται για άγαλμα. Είναι η μοναδική ανδρική φιγούρα, διότι όλο το δράμα παίζεται από γυναίκες. Ο Πικάσο σχεδίασε τον πολεμιστή σε στάση όπου θυμίζει την στάση που σταυρώθηκε ο Χριστός. Ο νεκρός πολεμιστής, είναι συμβολική μορφή της θυσίας του Ισπανικού λαού και αν πρόκειται για άγαλμα θέλει να μας δείξει οτι μαζί με το λαό δοκιμάζεται η ιστορία και ο πολιτισμός του τόπου.

4. Άλογο: Στο κέντρο βλέπουμε την μορφή ενός αλόγου που πληγωμένο από μια λόγχη, χλιμιντρίζει από τον πόνο. Έχει τον κυρίαρχο ρόλο σ’ αυτόν τον πίνακα και συμβολίζει το λαό που απεγνωσμένα φωνάζει ζητώντας βοήθεια. Τα πίσω και κάτω άκρα καταρρέουν ενώ το κεφάλι σηκώνεται. Στηρίζεται στο μπροστινό αριστερό πόδι που μοιάζει να είναι από το άλογο του Παρθενώνα.

5. Γυναίκες: Προς τα δεξιά του πίνακα απεικονίζεται μια γυναικεία μορφή που προσπαθεί να γλιτώσει από το βομβαρδισμό. Λοξή κίνηση. ‘’Εν γόνασι δρόμος’’. Παλαιός ζωγραφικός τρόπος που εκφράζει στατικά την κίνηση. Βρήκε εφαρμογή στα τριγωνικά αρχαία αετώματα, όπου αποδόθηκαν μ’ αυτόν τρόπο οι ακριανές μορφές.

6. Άνδρας : Στην άκρη δέξια ύπαρχει η μορφή ενός νεκρού άνδρα.

7. Τρίγωνα :Τα ημίλευκα και λευκά τριγωνάκια μας δείχνουν ότι το κτήριο καιγέται.

8. Λάμπα : Η λάμπα που εικονίζεται πάνω από το κεφάλι του αλόγου , δεν φώτιζει τίποτα. Η μορφή της γυναίκας που βγαίνει από το παράθυρο, κρατώντας μια λάμπα πετρελαίου ,  είναι το πιο φορτισμένο στοιχείο του πίνακα. Συμβολίζει την συνείδηση που έρχεται να φωτίσει τα συμβάντα και υπονοεί  το ταπεινό φως του λαού το οποίο ερχεται σε αντιπαράθεση με την ηλεκτρική λάμπα μέσα στο μάτι που δεν φωτίζει υπονοώντας τις ευρωπαϊκές δυνάμεις που δεν βοήθησαν.

9. Η Γυναίκα με τη λάμπα: Η γυναικεία μορφή που υψώνει τη λάμπα πετρελαίου. Είναι η μόνη μορφή που δεν φαίνεται χτυπημένη από τον βομβαρδισμό. Ακριβώς η μορφή αυτή είναι για τον Πικάσο η έννοια του πολιτισμού που προσπαθεί να σωθεί, ἡ δε λάμπα που κρατά εκπέμπει το φώς της τέχνης και του πολιτισμού.

10.  Τα πρόσωπα: Αν προσέξει κανείς τα μάτια στα πρόσωπα που εικονίζονται, στη μητέρα, στο νεκρό πολεμιστή, στον ταύρο, στο άλογο και στις άλλες μορφές, είναι όλα σε διαφορετικές και μη φύσικες θέσεις. Αυτό συμβαίνει γιατί αντικρίζουν έναν κόσμο παράλογο και φρικτό, έναν κόσμο κτηνώδη.

11. Χώρος: Ο χώρος μέσα στον οποίο διαδραματίζονται τα γεγονότα δεν είναι καθορισμένος. Όλα βρίσκονται σε μια απροσδιόριστη θέση που μοιάζει με εσωτερικό δωματίου. Τα πλακάκια και η οροφή δίνουν την αίσθηση προοπτικής, αλλά ταυτόχρονα τα γεγονότα τα φανταζόμαστε να διαδραματίζονται σε ανοιχτό χώρο.

John Lennon - Imagine

Μέλη ομάδας: Αναστασία Ζούνη, Σοφία Μπουφίδου, Παναγιώτα Νάνου, Βιργινία Πανούση, Αλκμήνη Μπιουντά
Ακούστε το εδώ

Η λίστα του Σίντλερ

Μέλη Ομάδας  : 

Δρίβας Βαγγέλης

Καραμάνη Ευγενία

Πουλιάδης Σταύρος

Τεληορίδου Ξανθή

Η ΛΙΣΤΑ ΤΟΥ ΣΙΝΤΛΕΡ

Η Λίστα του Σίντλερ είναι αμερικανικό πολεμικό βιογραφικό δράμα παραγωγής 1993 με θέμα τον Όσκαρ Σίντλερ, έναν Γερμανό επιχειρηματία που έσωσε τις ζωές χιλίων Πολωνών Εβραίων στο Ολοκαύτωμα προσλαμβάνοντάς τους στα εργοστάσια του.

Την ταινία σκηνοθέτησε ο Στίβεν Σπίλμπεργκ και το σενάριο έγραψε ο Στίβεν Ζαϊλίαν, βασισμένο στη νουβέλα Schindler's Ark του Τόμας Κενάλι.

Πρωταγωνιστούν οι Λίαμ Νίσον, Ρέιφ Φάινς και Μπεν Κίνγκσλεϊ.

Ο Σπίλμπεργκ πήρε την απόφαση να γυρίσει την ταινία σε ασπρόμαυρο φιλμ γιατί ασπρόμαυρα ήταν και τα ντοκιμαντέρ που είχε παρακολουθήσει για τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο. Ελάχιστες είναι οι σκηνές στις οποίες χρησιμοποιείται χρώμα. Οι πιο χαρακτηριστικές αφορούν ένα μικρό κοριτσάκι με κόκκινο παλτό. Το κοριτσάκι περιτριγυρίζει ολομόναχο στους δρόμους, προσπαθώντας να βρει ένα μέρος να κρυφτεί όταν γύρω του επικρατεί χάος από την άφιξη των Ναζί. Ο Όσκαρ Σίντλερ βλέπει την μικρούλα από απόσταση και συγκινείται καθώς το μικρό κορίτσι, που συμβολίζει την αθωότητα και την αγνότητα, αντιπροσωπεύει όλα τα αθώα θύματα του πολέμου.

Υπήρξε υποψήφια για 12 Όσκαρ, εκ των οποίων κέρδισε τα 7 (καλύτερης ταινίας, σκηνοθεσίας, φωτογραφίας, διασκευασμένου σεναρίου, μουσικής, μοντάζ, καλλιτεχνικής διεύθυνσης).

Προβλήθηκε πρώτη φορά στις ΗΠΑ στις 15 Δεκεμβρίου 1993 και στην Ελλάδα στις 2 Μαρτίου 1994

Έχει διάρκεια 195 λεπτά

ΗΘΟΠΟΙΟΙ:

v  Λίαμ Νίσον στο ρόλο του Όσκαρ Σίντλερ

v  Μπεν Κίνγκσλεϊ στο ρόλο του Ιτζάκ Στερν

v  Ρέιφ Φάινς στο ρόλο του Άμον Γκετ

v  Έμπεθ Ντάβιτζ στο ρόλο της Έλεν Χιρς

v  Κάρολιν Γκουντάλ στο ρόλο της Έμιλι Σίντλερ

v  Τζόναθαν Σαγκάλ στο ρόλο του Πόλντεκ Πφέφερμπεργκ

ΠΛΟΚΗ:

Ο Όσκαρ Σίντλερ, ένας τυχοδιώκτης Γερμανός επιχειρηματίας, φτάνει στην πόλη φιλοδοξώντας να κάνει περιουσία από τον πόλεμο. Αφού δωροδοκήσει τη Βέρμαχτ και τους αξιωματικούς των Ες Ες, θα αγοράσει ένα εργοστάσιο για την παραγωγή πυρομαχικών. Χρειάζεται όμως κάποιον να «τρέξει» την επιχείρηση, αλλά και εργάτες. Η πιο εύκολη λύση εκείνη τη στιγμή είναι η εκμετάλλευση φτηνού εργατικού προσωπικού από τους κόλπους των Εβραίων. Όμως, η όλη επιχείρηση πρόσληψής τους θα αποκτήσει σύντομα άλλο χαρακτήρα, όταν αξιωματικοί της Βέρμαχτ αποφασίσουν να επανατοποθετήσουν κάποιους Πολωνούς Εβραίους στο γκέτο της πόλης...

Trailer

Κατεβάστε την ταινία σε HD

Υπότιτλοι

Ο. Ελύτης, «Ο ΤΡΩΙΚΟΣ ΠΟΛΕΜΟΣ»

Θέμα όμαδας: Ο πόλεμος και η ειρήνη στην ελληνική ποίηση

Μέλη : Δεσποτίδου , Ζωγοπούλου , Καλυβιώτη , Μουτσανά , Παπούλια 

Έλληνας ποιητής και ζωγράφος. Ο Οδυσσέας Ελύτης υπήρξε ένας από τους σπουδαιότερους ποιητές μας, που τιμήθηκε με βραβείο Νόμπελ Λογοτεχνίας το 1979. Αποτέλεσε ένα από τα επίλεκτα μέλη της λεγόμενης «γενιάς του τριάντα» στον χώρο της καλλιτεχνικής δημιουργίας.

 «Τουλάχιστον αν ζούσαμε από την ανάποδη

να τα βλέπαμε όλα ίσια: Μπα. Η αναποδιά

έχει μια μονιμότητα πεισματική·

αποτελεί όπως λέμε τον κανόνα.

Όπου σημαίνει ότι αν καταφέρνουμε να ζούμε

βέβαια ζούμε από τις εξαιρέσεις.

Προσποιούμαστε ότι δε συμβαίνει τίποτε

ακριβώς για να συμβεί επιτέλους κάτι

έξω και πάνω από τη χλεύη.

Ένα κεράσι την ώρα που χειμάζονται

μέσα του όλες οι αθλιότητες

και αυτό στο πείσμα τους καθάριο παντοδύναμο

άψογο λάμπει δείχνοντας

ποια θα μπορούσε να ‘ταν η υπεροχή του ανθρώπου.

Η σταγόνα το αίμα κάθε Απρίλιο

δωρεάν και για όλους.

Δυστυχείς εμπροσθοφυλακές και ανάστροφοι

οδηγοί των βαρέων αρμάτων τ’ ουρανού

ως και τα σύννεφα είναι ναρκοθετημένα

το νου σας: από μας η άνοιξη εξαρτάται.

Να ξαναδώσουμε στα πόδια μας το χώμα.

Το πράσινο στο πράσινο τον άνθρωπο του Νεάντερταλ

στον άνθρωπο του Νεάντερταλ. Δεν ωφελούν πια

οι μυώνες

θέλει αγάπη θηριώδη

θέλει πήδημα τίγρισσας μες στις ιδέες.

-Η Μαρία Νεφέλη λέει:

Όσο υπάρχουνε Αχαιοί θα υπάρχει μία ωραία Ελένη

και ας είναι αλλού το χέρι αλλού ο λαιμός

Κάθε καιρός κι ο Τρωικός του πόλεμος.

Μακριά μέσα στ’ απώτατα βάθη του Αμνού

ο πόλεμος συνεχίζεται.»

(Ο. Ελύτης, Μαρία Νεφέλη,)

Η Ελένη πάνω στο δικό της υψηλό βάθρο, διεκδικείται από όλους. Από φίλους και εχθρούς.. Ερωτικό υποκείμενο, που εξελίσσει και διευρύνει την ιστορία. Μέσα από την Ελένη του παρελθόντος και του παρόντος, ο άνθρωπος διαβλέπει τον εαυτό του, το αίμα που χάσκει ως εικόνα και ως μνήμη..

"Κι όμως τη νύχτα κοιμούνται οι ποντικοί"

Μέλη ομάδας: Αντώνης Ασλάνης, Θάνος Κοκκόλης, Ευγενία Μπαλή, Νεφέλη Μπουλούμπαση

ΚΙ ΟΜΩΣ ΤΗ ΝΥΧΤΑ ΚΟΙΜΟΥΝΤΑΙ ΟΙ ΠΟΝΤΙΚΟΙ
Πατήστε εδώ για να δείτε το κείμενο

Καλωσορίσατε!

Καλωσορίσατε στο Blog της τάξης μας. Εδώ θα ανεβάζουμε τις εργασίες των ομάδων και θα μπορούν όλοι να τις σχολιάζουν.